Hetty Knecht

Hetty Knecht is 17 jaar als zuster Huizinga haar in augustus 1985 aanneemt als medewerker van Hanzeheerd, locatie De Bongerd. In de 36 jaren die volgen, maakt Hetty vele ontwikkelingen mee. Hoe haar uniformjurk bijvoorbeeld plaatsmaakt voor een comfortabele broek. Hoe de bewoners vroeger met hun achternaam aangesproken wilden worden en nu juist met hun voornaam. En hoe De Bongerd in het begin echt een bejaardentehuis was en nu officieel een woonzorgcentrum is. Wat al die jaren onveranderd is gebleven, is de persoonlijke doelstelling van Hetty.  

‘Ik wil het de bewoners zo goed mogelijk naar hun zin maken.’ 

‘Ik zat laatst te fantaseren hoe het zou zijn als ik een mooie prijs bij de Staatsloterij won. “Zou ik dan nog blijven werken?”, vroeg ik mezelf af? Mijn antwoord luidt ja, want mijn hart ligt nou eenmaal bij de zorg en de bewoners.’ Aan het woord is Hetty Knecht (52 jaar), welzijnscoach op zowel De Bongerd als Brinkhoven. In deze rol zet Hetty zich 25 uur per week in om ervoor te zorgen dat de bewoners een zo hoog mogelijke mate van welzijn ervaren. ‘Ik signaleer wensen of klachten van bewoners en koppel dit terug aan de locatie regisseurs, coördinatoren van de activiteitenbegeleiders, de vrijwilligers en naar mijn collega’s. Samen kijken we hoe we ervoor kunnen zorgen dat onze cliënten een zinvolle dagbesteding hebben. In mijn ogen is de term welzijn allesomvattend en gaat het er uiteindelijk om dat onze bewoners het naar hun zin hebben. Vanaf het moment dat ze wakker worden, tot het moment dat ze gaan slapen.’ 

Warm bad 
Zo afwisselend als haar rol nu is, was haar eerste functie in 1985 eigenlijk ook, zo vertelt Hetty. ‘Ik was 17 jaar, had een vooropleiding voor een baan in de zorg afgerond, maar was na een zomerbaantje blijven hangen bij een aardbeienkweker in mijn woonplaats Heerde. Ik wist dat ik toch graag iets in de zorg wilde doen en zo kwam ik via een uitzendbureau bij De Bongerd terecht. Omdat de toenmalige directeur meneer Van der Velde op vakantie was, had ik een gesprek met zuster Huizinga die mij direct aannam. Ik hielp de ziekenverzorgende om de bewoners uit bed te halen. Maakte de kamers schoon. Smeerde de broodjes. Werkte in de keuken of bij de linnendienst en ging eigenlijk overal aan de slag waar het nodig was. Ik had echt een totaalpakket aan taken. Dankzij de leuke onderlinge sfeer met mijn collega’s en de bewoners voelde De Bongerd gelijk als een warm bad. En dus vond ik het geen probleem om dagelijks op mijn brommertje van Heerde naar Hattem te rijden. En weer terug. 

Van bejaardentehuis naar woonzorgcentrum 
Dat plezier in werken ervaart Hetty gelukkig nog steeds. Natuurlijk zijn er in de afgelopen 36 jaar ook veel dingen veranderd. ‘Toen ik hier begon, droegen de vrouwelijke medewerkers een uniformjurk, terwijl ik eigenlijk liever in een broek liep. Die jurk hoorde nou eenmaal bij de christelijke identiteit van Hanzeheerd en dat begreep ik ook wel. Niet veel later werd een broek gangbaar. Wat ook is veranderd, is dat we onze bewoners vroeger met hun achternaam aanspraken, terwijl ze nu juist willen dat we hen bij hun voornaam noemen. En natuurlijk hebben we een duidelijke verschuiving in ons zorgaanbod doorgemaakt. In 1985 was De Bongerd nog een echt tehuis voor bejaarden. Mensen die daar kwamen wonen waren zo’n 65 jaar oud en werden eerst fysiek gekeurd. In de loop van de jaren heb ik onze doelgroep zien veranderen. Tegenwoordig kunnen mensen steeds langer thuis wonen omdat ze thuishulp krijgen. Op het moment dat ze nu naar Hanzeheerd komen, is hun zorgvraag groter dan voorheen. Vandaar dat De Bongerd tegenwoordig officieel als woonzorgcentrum is betiteld.’ 

Welzijn zit ‘m in de kleine dingen 
Hetty vindt het geen probleem dat de zorgvraag van de bewoners in de loop der jaren groter is geworden. ‘Daar groei je als zorgmedewerker automatisch in mee. Ik zie het, net als 36 jaar geleden, nog steeds als mijn taak om het de bewoners zo goed mogelijk naar hun zin te maken. Daarbij denk ik in mogelijkheden en schiet ik eventuele beren direct van de weg, haha. Welzijn zit ‘m in de kleine dingen en in mijn ogen is het daarom belangrijk dat we de beschikbare middelen en mensen zo creatief mogelijk inzetten. Bijvoorbeeld als het gaat om de deelname van bewoners aan de activiteiten binnen De Bongerd. Onlangs heb ik ervoor gezorgd dat een bewoner vanuit haar kamer kon deelnemen aan de bingomiddag. Ze was heel ziek, kreeg zuurstof toegediend, maar ze wilde toch graag meedoen. Daarom hebben we een tablet in haar kamer geplaatst en een tablet in het restaurant. Op die manier kon ze iedereen zien en meespelen en dat deed haar echt goed. Daar word ik zelf dan ook weer blij van.’ 

Zorg op maat 
Het bingo-voorbeeld is typerend voor de manier waarop De Bongerd en Brinkhoven steeds meer streven naar zorg op maat, aldus Hetty. ‘Vroeger organiseerden we één activiteit en wie kon en wilde, deed mee. De rest van de bewoners bleef op hun kamer. Tegenwoordig zoeken we nóg gerichter naar mogelijkheden om álle bewoners een zinvolle en vermakelijke dagbesteding aan te bieden. Via de BeleefTV, de BrainTrainer of bijvoorbeeld de duo-fiets. En kijk eens naar de manier waarop we onze snacks aanbieden. Sommige bewoners hebben slikproblemen. Vroeger kregen ze in plaats van een kroket een papje of een puddinkje. Tegenwoordig kijken we hoe we een kroket kunnen malen, zodat ook zij van een smakelijke snack kunnen genieten.’ 

Jeukende handen 
Al met al is Hetty best trots op de resultaten die ze samen met haar 300 collega’s, het bestuur én de ruim 150 vrijwilligers in de afgelopen decennia heeft bereikt voor de bewoners van De Bongerd. ‘We bieden onze bewoners niet alleen de gewenste zorg, maar zorgen er ook voor dat ze kunnen genieten. Van een gesprek, een activiteit of bijvoorbeeld van de dierenweide die dit jaar alweer 25 jaar bestaat. We stimuleren hen om bepaalde vaardigheden (opnieuw) te ontwikkelen of om deel te nemen aan het sociale leven binnen De Bongerd. Ik ben inderdaad tevreden met de resultaten, maar ik ben ook van mening dat het altijd beter kan. Wat dat betreft ben ik echt enthousiast over de fusie met IJsselheem. Als samenwerkende woonzorgcentra kunnen we van elkaar leren op het gebied van zorg en dagbesteding en zo het welzijn van onze bewoners verder bevorderen. Bij die gedachte beginnen mijn handen direct te jeuken, want voor hen wil ik altijd een stap extra zetten.’ 

 

Deel deze pagina