Mevrouw Berghuijs, 85 lentes jong, stapt rond de klok van 07.00 uur, lekker vroeg uit bed. Meestal komt Marleen Voerman- de Lange, verpleegkundige bij IJsselheem, helpen met wassen, aankleden en steunkousen aantrekken.
Daarna haalt mevrouw Berghuijs de krant en leest die aan een tafel in het deel van appartement dat ze haar ‘kantoor’ noemt. Ze wil graag bij de tijd blijven en leest iedere dag de Stentor en kijkt naar het journaal. Digi-oma, zoals ze wordt genoemd door haar dochter, is ook vaak in de weer met haar iPad en laptop: “Ik speel graag spelletjes zoals Wordfeud en zit graag op Facebook waar ik contact houd met de familie en kleinkinderen. Ik kan ook telebankieren, maar dat hoeft niet zo vaak. “Ik moet er niet aan denken dat ik niks meer weet. Het is belangrijk om bij te blijven.”
Mevrouw Berghuijs huurt een appartement in een IJsselheem-locatie, in het centrum van Kampen. Ze heeft bewust gekozen voor wijkverpleging(voorheen thuiszorg) van IJsselheem, omdat ze daar met haar man goede ervaringen mee heeft. Dat was niet de eerste keer dat ze in aanraking kwam met wijkverpleging. Mevrouw Berghuijs heeft namelijk in de wijkverpleging gewerkt en was zelfs lid van de Ondernemingsraad. Bij de opening van Margaretha in 2016 was zij voorzitter van de Cliëntenraad. “Ik mocht ook bloemen overhandigen aan prinses Margriet.”, zegt ze trots.
Alleen eten is niks aan. Als je samen bent eet je meer.
Mevrouw Berghuis
Haar dochter woont in Harlingen, maar probeert een dag in de week langs te komen voor doktersbezoeken en om samen te eten. Mevrouw Berghuijs vindt alleen eten niks aan: “Als je samen bent eet je meer.” Samen met haar dochter en schoonzoon gaat ze regelmatig op stap, bijvoorbeeld naar Paleis Soestdijk of het Bevrijdingsmuseum. Ze is geïnteresseerd in geschiedenis en de periode rond de Tweede Wereldoorlog. Daarover heeft ze veel gelezen.
Aan Marleen moest ze in het begin wel een beetje wennen: “Marleen komt binnen en roept hard: good morning! Nu doe ik vrolijk mee.” Ze is blij met de ondersteuning van Marleen. Mevrouw Berghuijs kon haar bed niet meer opmaken, omdat ze een rollator nodig heeft. “Als het met dat bed niet goed gekomen was, wilde ik informeren naar een zorgwoning. Maar liever niet, want nu ben ik nog zelfstandig.”
Lees ook het verhaal van Marleen Voerman, verpleegkundige IJsselheem Wijkverpleging.
